Başımdan
geçen garip; fakat gerçek olan bir olayı sizinle paylaşmak istiyorum.
Daha çocuktum. 12 yaşındaydım. Ablamla aynı odayı paylaşıyorduk. Büyük
bir oda ve karşı, karşıya yataklarımız, bir de büyük bir penceremiz
vardı. Bir gece uyurken, bir el beni dürtükledi. Ben de şuursuz, uykulu
uykulu gözlerimi açıp, hemen pencereye doğru baktım ve siyah bir gölge
şeklinde bir cisim gördüm uzun kulaklı. Ablamın ayağının ucunda oturmuş,
dışarıyı izliyordu. Baktım ablam uyuyor. Aklıma bir şey gelmeden,
korkumdan gözlerimi yumdum. Yorganı çektim, Kur’an okumaya başladım
uyuyana kadar.
Sabah olup bitenleri anneme, babama, ablama anlattım. Annem, “cin,
iblis” diye çok korktu. “Hocaya götürelim.” diye konuştu. Fakat babam,
bana inanmadı ve, “Ağaç gölgesidir.” diye konuştu. Oysa, boş bir bahçeye
bakıyor odamız ve ağaç filan da yok.
İkinci gün; ben, annem, ablam ve kundaktaki kardeşim Ozan, bizim odada
yere yatak serdik ve uyuduk. Yeniden bir el beni dürtükledi ve benim
gözlerim, yeniden cama gitti. Yeniden aynı şeyi gördüm ki, Ozan hemen
ağladı ve ağlamasına annem gece lambasını açtı. Fakat o, kaybolmuştu.
Olaylar, büyümeye başladı.
Yatağımda uyuyorum. Uyandığımda kendimi bahçede, salonda, damda, annem’le babamın arasında buluyorum. Fakat birgün uyandığımda, ağzım yamulmuştu!!!… Sanki yanağım, felç olmuştu. hissetmiyordum, oynatamıyordum. Yanağım ve ağzım resmen yamulmuştu ve benden korkmaya başladılar, “Seni cinler çarptı!” diye… Annem, beni doktora götürdü. Doktor, çok şaşırdı. Yanağıma tam 15 gün, elektirik verdiler ki düzeldim. Haneye geldim ve o gece yeniden beni uyandırdılar; fakat bu kez lanetli cinler değil, aynı şekilde bir cisim. Fakat nur gibi, ışık gibi. Ben, yeniden korktum.
Yatağımda uyuyorum. Uyandığımda kendimi bahçede, salonda, damda, annem’le babamın arasında buluyorum. Fakat birgün uyandığımda, ağzım yamulmuştu!!!… Sanki yanağım, felç olmuştu. hissetmiyordum, oynatamıyordum. Yanağım ve ağzım resmen yamulmuştu ve benden korkmaya başladılar, “Seni cinler çarptı!” diye… Annem, beni doktora götürdü. Doktor, çok şaşırdı. Yanağıma tam 15 gün, elektirik verdiler ki düzeldim. Haneye geldim ve o gece yeniden beni uyandırdılar; fakat bu kez lanetli cinler değil, aynı şekilde bir cisim. Fakat nur gibi, ışık gibi. Ben, yeniden korktum.
Sonrası gün annem, beni babamdan habersiz bir hocaya götürdü. Bütün bu
olanları anlattım ve bana cinlerin iliştiğini, beni yanlarına almak,
lanetlendirmek istediklerini söyledi. Muvaffak olamayınca (Kur’an
okuduğum için) bana tokat vurduklarını; fakat son gördüğüm şeyin beni
savunması için Allah’ın gönderdiği bir melek olduğunu söyledi. Büyük bir
Kur’an getirdi ve elini başımın üstüne koyarak okumaya başladı.O günden
sonra da, hiçbir şey görmedim ve onların lanetinden kurtulduğum için
mutluyum. Ayrı olarak Kur’an’ın ayetlerin ne kadar ehemmiyetli olduğunu
da anlamış oldum. Şimdi, 19 yaşındayım ve ayet okumadan yatmam…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder