ANNESİ BABASI ÖLEN ÇOCUĞUN KORKUNÇ GERÇEK HİKAYESİ

Şimdi dinleyeceğiniz olay yüzde yüz gerçektir. Ben doğduktan 2 gün sonra annem ve babam benim de içinde bulunduğum bir araba ile kaza yapmışlar. Allahın hikmeti benim burnum dahi kanamazken annem ile babam ne yazık ki hakkın rahmetine kavuşmuşlar. Beni dedem ve nenem büyüttü. Onlar benim her şeyim di annem ve babam olsalar ancak öyle severdim. Fakat Çok kötü bir şey oldu dedem şeker hastası oldu ve git gide çok kötü oluyordu. O zamanlar vaziyetimizde iyi değildi parasal olarak şehirde bir tane devlet hastanesi vardı ve onlarda doğru düzgün ilgilenmiyordu bile. Gözlerimin önünde ölüme gidiyordu sanki dedem ve ne yazık ki büyük Marmara depreminden 2 saat önce 17 ağustos 1999′da kaybettik dedemi sanki dünya başıma yıkılmıştı. Aynı günün sabahı köye defnettiler. Mübalağasız 1 hafta her gece köydeki akrabamızın evinden kaçarak dedemin kabrine gidiyordum ve onun toprağına sarılıp yatıyordum ve her gün de dayım sabah ezanına karşı bazen daha erken gelip beni alıyordu. Köydeki son son zamanlarda gene haneden kaçıp dedemin kabrine gittim. Uyumuş kalmışım sonra arkamdan bir el bana dokundu. Ben yeniden dayım geldi zannettim ve beni rahat bırak gibi bir şeyler söylüyordum. Arkamı döndüm bi baktım karşımda dedem. İnanın hiç korkmadım ve sarıldım ona bana diye konuştu ki; senin yerin burası değil erkek çocuğum bak annenle babanda Çok üzülüyorlar. Bir daha buraya yalnızca dedeciğine yakarmak için gel. Diye konuştu. Bir an gözlerim kapandı ve gözlerimi tekrar açtığımda sabah ezanı okuyordu. Sonra dayım geldi ve götürdü beni. Haneye geldiğimde yaşadığım o şey düşümü yoksagerçek mi bir türlü ayırt edemiyordum. Derken istem dışı elimi cebime attım ve cebimde bir kağıt vardı. Kağıdı açtım baktım ve içinde arapça rakamlar vardı. Kuran okumayı bildiğim için çözmüştüm hemen bu sayılar 3 tane tarihi gösteriyordu. Ilk tarih 12 temmuz 2001 2. Tarih 27 mayıs 2007 ve son olarakta 3. Tarih 5 ekim 2014 tü. O günden sonra dedemin hayalini hiç görmemiştim…….Ta ki kağıtta yazan o ilk tarihe kadar başka bir deyişle 12 temmuz 2001 de bir yaz günü köyde arkadaşlarla otururken yanıma Çok sevdiğim bi arkadaşım geldi bisikletiyle birlikte bana hadi gel gezelim arkama atla dolaşırız diye konuştu. Bizim parasal vaziyetimiz kötü olduğu için bisikletimde yoktu ve tamam geliyorum dedim. Ayağa kalktım tam bisiklete doğru giderken dondum kaldım sanki arkadaşımın arkasında dedem durmus bana “gitme erkek çocuğum” diyordu. Donup kalmıştım tabi bunu yalnızca ben duyuyordum ve kendime gelip ; ben gelmicem dedim. Arkadaşım söylenerek gitti biraz daha dolaşıp haneye vardım. Akşam yemek yerken bi çığlık sesi geldi. Kadınlar ağlayıp bağırıyordu ses beni bisiklete çağrı eden arkadaşımın evinden geliyordu.sonra gittik ki çocuk otobana çıkmış ve bi araba çarpmış. Oracıkta can vermiş çocuk. Bu olayın yüzünden bi ay konuşmamıştım bi kaç yıl sonra kendime gelmiştim artık fakat o tarihlerin bi manası olduğunu biliyordum artık lafı fazla uzatmıcam ikinci tarihte ben askerdim yani 27 mayıs 2007′de hakkari çukurcada yapıyordum askerliğimi o gün intikale çıkacaktık. O gün sanki şehit olacak gibi bir his vardı içimde fakat görev kimseye birşey diyemedim. Intikalin 15. Kilometre filan ansızın bi bomba patladı. Tim ikiye bölünmüştü. Ve ben arkadaki bölümdeydim. Ve ansızın bire tim dağıldı tek başıma kalmıştım. Ve ansızın yeniden dedemin hayalini gördüm. Bana ; erkek çocuğum arkana bak diyordu. Ansızın döndüm ve bir teröristle yüz yüze geldim. Silahı bana doğrultmuştu ve Allahın hikmeti ondan önce davrandım ve onu vurdum can verdi mü can vermedi mi bilmiyorum.sonra destek kuvvet geldi. O gün 5 şehit vermiştik ve dedem yeniden benim hayatimi kurtarmıştı.askerliğim bitti ve şimdi evliyim iki kızım var ve 3. Tarihte ne olacak bilmiyorum. Yani 5 ekim 2014′te……